Μεγάλη ήταν η ανταπόκριση των φίλων και οπαδών του ΚΚΕ στο κάλεσμα της ΚΟΒ Σκοπέλου την Κυριακή 30 Μαρτίου στην προβολή της ταινίας «Ο Άνθρωπος με το Γαρύφαλλο» στην αίθουσα του ΟΡΦΕΑ, με τη συμπλήρωση 73 χρόνων από την εκτέλεση του ήρωα κομμουνιστή Νίκου Μπελογιάννη.

Δόθηκε έτσι η ευκαιρία σε ένα συγκινησιακά φορτισμένο κλίμα, μέσα από τα πλάνα του Νίκου Τζήμα, να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να μάθουν οι νεότεροι για την προσωπικότητα του στελέχους του ΚΚΕ και των συντρόφων του Καλούμενου, Αργυριάδη και Μπάτση που έδωσαν τη ζωή τους για ένα καλύτερο αύριο, αγωνιζόμενοι με επαναστατική αισιοδοξία και πίστη στην αστείρευτη δύναμη του λαού μας μέχρι τέλους.

Στην εισαγωγική του ομιλία, ο Γιάννης Πατσής εκ μέρους του Γραφείου της ΚΟΒ Σκοπέλου, τόνισε μεταξύ άλλων τα εξής:

«”Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουν, κατά πάσα πιθανότητα, μετά μεγάλων τιμών… αλλά η ζωή μου συνδέεται με το ΚΚΕ και τη δράση του. Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω παραμένοντας πιστός σε αυτές. Πάντοτε προτίμησα τον δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω”.

Με αυτά τα λόγια ο Νίκος Μπελογιάννης στάθηκε ηρωικά απέναντι στους στρατοδίκες του, εμπνέοντας μέχρι σήμερα όλες τις γενιές κομμουνιστών και κομμουνιστριών, μελών της ΚΝΕ, φίλων του Κόμματος και άλλων λαϊκών ανθρώπων. Ήταν ήρωας γιατί έκανε το καθήκον του. Ήταν συνειδητή η απόφασή του για να πεθάνει. Είχε αρκετό χρόνο για να κάνει πίσω και να σκεφτεί όποια υπαρξιακά διλήμματα.

Είμαστε σήμερα εδώ, τιμώντας τον “άνθρωπο με το γαρύφαλλο” που στο χαμόγελό του αποτυπώθηκε η επαναστατική κομμουνιστική αισιοδοξία απέναντι ακόμα και στον θάνατο. Στάθηκε ήρεμος μαζί με τους συντρόφους του απέναντι στο εκτελεστικό απόσπασμα που τους πήρε τη ζωή τη νύχτα της 30ής Μαρτίου του 1952, την Κυριακή, μια μέρα που δεν εκτελούσαν ούτε οι ναζί. Το έγκλημα της κεντρώας κυβέρνησης Πλαστήρα, του Παλατιού, της αστικής τάξης και των Αμερικανών και Βρετανών συμμάχων τους είχε ολοκληρωθεί.

Ο Νίκος Μπελογιάννης μαζί τους συντρόφους Ηλία Αργυριάδη, Δημήτρη Μπάτση, Νίκο Καλούμενο μπορεί να πέρασαν στην αιωνιότητα και να πήραν τη θέση τους δίπλα στους χιλιάδες αγωνιστές και στις χιλιάδες αγωνίστριες, στους κομμουνιστές και στις κομμουνίστριες, δίπλα στους “δικούς μας Χριστούς, τους δικούς μας Άγιους”, όπως έλεγε ο Γ . Ρίτσος στο “Καπνισμένο Τσουκάλι”. Όμως η θυσία τους παραμένει μέχρι σήμερα σπορά και έμπνευση για να βαδίζουν οι επόμενες γενιές, χιλιάδες ακόμα στον δύσκολο και όμορφο δρόμο που περπάτησαν, για την υπόθεση της εργατικής τάξης και του λαού μας!

Έλεγε ο ίδιος πάλι στο Στρατοδικείο…

“Εμείς πιστεύουμε στην πιο σωστή θεωρία, που διανοήθηκαν τα πιο προοδευτικά μυαλά της ανθρωπότητας. Και η προσπάθειά μας, ο αγώνας μας είναι να γίνει η θεωρία αυτή πραγματικότητα για την Ελλάδα και τον κόσμο ολόκληρο! Αγαπάμε την Ελλάδα και τον λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν κινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και ακριβώς αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Για τον σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας”.

Με αυτά τα λόγια, ο Νίκος Μπελογιάννης μετέτρεπε την απολογία του στην κατασκευασμένη δίκη που έστησε το αστικό μετεμφυλιακό κράτος, σε δριμύ “κατηγορώ” και σε διακήρυξη υπεράσπισης του ΚΚΕ.

Αυτά τα λόγια δεν κατάφεραν να τα σβήσουν οι σφαίρες που τον δολοφόνησαν.

Γιατί σε αυτά τα λόγια καίει η φλόγα του “Κομμουνιστικού Μανιφέστου” και η πυρκαγιά του μεγάλου Οκτώβρη του ’17, χτυπάει η καρδιά των μεγάλων λαϊκών ανατάσεων, των ταξικών συγκρούσεων, των επαναστάσεων, των εξεγέρσεων, των νικών και των προσωρινών ηττών που γνώρισε και θα γνωρίσει η εργατική τάξη, στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο.

Σε αυτά τα λόγια συμπυκνώνεται η υπόθεση του Κόμματος και της εργατικής τάξης και αυτή δεν μπορούν να την στήσουν σε κανένα εκτελεστικό απόσπασμα, η αστική τάξη, το κράτος της και οι ιμπεριαλιστές σύμμαχοί της.

Γιατί ο σοσιαλισμός – κομμουνισμός παραμένει η πιο μεγάλη και πανανθρώπινη υπόθεση, η μόνη επίκαιρη και αναγκαία απάντηση στον 21ο αιώνα, απέναντι στη σαπίλα και στα αδιέξοδα του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος της εκμετάλλευσης, της φτώχειας, των πολέμων.

Από την ίδια πεποίθηση πηγάζει ο ηρωισμός που έδειξε ο Νίκος Μπελογιάννης και οι χιλιάδες άλλοι ανώνυμοι αγωνιστές και αγωνίστριες, που γέννησε το ΚΚΕ και το κομμουνιστικό κίνημα. Άλλωστε δεν θα υπήρχε ο ένας Μπελογιάννης, αν δεν υπήρχαν και οι χιλιάδες πολλοί και πολλές που έταξαν τον εαυτό τους στην υπόθεση της εργατικής τάξης, του λαού.

…Αυτά τα 73 χρόνια που μεσολάβησαν, πολλοί προσπαθούν να αποσυνδέσουν τον Μπελογιάννη και άλλες ηρωικές μορφές που γέννησε το Κόμμα και το κομμουνιστικό κίνημα, όπως τον Άρη Βελουχιώτη ή τον Νίκο Πλουμπίδη, αποστειρωμένους από την ουσία της δράσης τους, της προσφοράς και της θυσίας τους, ότι έζησαν, αγωνίστηκαν και έπεσαν ως στελέχη του ΚΚΕ, στην πρώτη γραμμή της πάλης για μια καλύτερη κοινωνία. Έτσι ώστε να στέκονται ακίνδυνοι σαν “αγιογραφίες”. Η επιδίωξη αυτή -που συνδυάζεται και με διαστρέβλωση και συκοφαντία- δεν αφορά απλά την ιστοριογραφική καταγραφή. Έχει το βλέμμα στο παρόν και στο μέλλον. Αυτό που επιδιώκει ο αντίπαλος είναι να βάλει εμπόδια στην έμπνευση και ένταξη περισσότερων στην επαναστατική πάλη με το ΚΚΕ, στη στράτευση αυτών που σήμερα αμφισβητούν την κυρίαρχη πολιτική στην πάλη για την ανατροπή, στην πάλη για την εργατική εξουσία. Γιατί η αστική τάξη, τα κόμματά της, οι μηχανισμοί της ξέρουν ότι ο πραγματικός στρατηγικός τους αντίπαλος ήταν και είναι το ΚΚΕ.

Γιατί το Κόμμα είναι ο καθοριστικός παράγοντας σήμερα στην ανάπτυξη της εργατικής – λαϊκής πάλης, στην ανάπτυξη της πραγματικής αντιπολίτευσης, αυτής των αγώνων του λαού μας απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ και την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που τους βάζει εμπόδια και κρατά αναμμένη τη φλόγα της επαναστατικής ανατροπής.

Γιατί το ΚΚΕ σηκώνει πάνω του την ιδεολογική – πολιτική αναμέτρηση με την κυβέρνηση, το κεφάλαιο και την ΕΕ, κόντρα στη συναινετική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων. Γιατί οι κομμουνιστές και κομμουνίστριες μπαίνουν μπροστά στην οργάνωση της εργατικής – λαϊκής πάλης, διαμορφώνοντας μέτωπα και εστίες αντίστασης ενάντια στο κεφάλαιο και την κυβέρνηση.

Για αυτό φτάσαμε σήμερα να αποτελεί μυριόστομη απαίτηση του λαού και της νεολαίας, που εκφράστηκε και στη συγκλονιστική απεργία στις 28 Φλεβάρη, να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη, να αναδειχθούν οι πραγματικές πολιτικές και ποινικές ευθύνες της ΕΕ, κυβερνήσεων, υπουργών και στελεχών εταιρειών, στην απελευθέρωση των σιδηροδρόμων, την ιδιωτικοποίηση και τη λειτουργία των τρένων με κριτήριο το κέρδος της εταιρείας και των εργολάβων και όχι τις σύγχρονες και ασφαλείς μεταφορές για τον λαό.

Γιατί κριτήριο της δράσης του ΚΚΕ δεν είναι τα κελεύσματα για τις αντοχές της οικονομίας που επικαλείται η ΝΔ, ο ρεαλισμός της υποταγής στην ΕΕ και το σύστημα, την ώρα μάλιστα που τα κέρδη των ομίλων στην Ελλάδα σπάνε ρεκόρ, ενώ το λαϊκό εισόδημα εξαϋλώνεται από την ακρίβεια στα τρόφιμα, στην Ενέργεια και τους παγωμένους μισθούς.

Κριτήριο της δράσης μας ήταν και παραμένει οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, που σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις της παραγωγής, της επιστήμης και της τεχνολογίας για να καλυφθούν και την ίδια ώρα συνθλίβονται για τα κέρδη του κεφαλαίου.

Το ελπιδοφόρο ρεύμα αμφισβήτησης μπορεί και πρέπει να δυναμώσει το επόμενο διάστημα.

Εντείνουμε τη δράση μας μέσα στους αγώνες και μπροστά στην πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 9 Απρίλη και την Πρωτομαγιά.

Να δουλέψουμε μέσα στα συνδικάτα, στους συλλόγους και τους φορείς του κινήματος. Για να δυναμώσει η συζήτηση, η οργάνωση, η συμμετοχή εκεί που κρίνονται όλα, εκεί που φαίνεται καθαρά ποιος είναι με ποιον και εκεί που πραγματικά μπορούν να αλλάζουν συνειδήσεις. Μέσα στο εργατικό – λαϊκό κίνημα.

Μέσα σε αυτή τη διαδικασία μπορεί ο καθένας και η καθεμιά να σκεφτεί, να προβληματιστεί και να δει έμπρακτα ότι η σημερινή, όποια άλλη τέτοιου είδους αστική κυβέρνηση και η μεγαλοεργοδοσία, κάθε άλλο παρά άτρωτες είναι.

Βαδίζουμε με αισιοδοξία έναν δύσκολο και απαιτητικό δρόμο. Ξέρουμε καλά ότι παρά τον αρνητικό συσχετισμό, το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα, ο καπιταλισμός, έχει μεγάλες αντιφάσεις και δυσκολίες. Διανύουμε μια κρίσιμη δεκαετία, όπου ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός μεταξύ ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ και Ρωσίας με Κίνα έχει ανάψει για τα καλά, έχει πάρει τον χαρακτήρα της ένοπλης αναμέτρησης στο έδαφος της Ουκρανίας, στη Μ. Ανατολή και στην Ερυθρά Θάλασσα. Την ίδια ώρα τα σημάδια δείχνουν μια νέα βαθιά γενικευμένη καπιταλιστική κρίση στον ορίζοντα.

Μπροστά στις εξελίξεις είναι πολύ ουσιαστικό να κρατήσουμε το παράδειγμα του Νίκου Μπελογιάννη στη διαρκή αταλάντευτη κομμουνιστική δράση, σε όλες τις συνθήκες. Για να δυναμώνει η λαϊκή πάλη, να ανασυντάσσεται το εργατικό κίνημα, να χτίζεται και να δυναμώνει η κοινωνική συμμαχία, να διαμορφώνεται ένα πανελλαδικό κίνημα ρήξης και ανατροπής, που θα βάζει στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Αυτό σημαίνει αδιάκοπη προσπάθεια παντού, για κάθε κομμουνιστή και κομμουνίστρια, για να ανοίγουν ρήγματα, να βελτιώνονται οι συσχετισμοί που έχουν να κάνουν πρώτα και κύρια με την ένταξη στον συλλογικό αγώνα περισσότερων εργαζομένων, αυτοαπασχολουμένων, νεολαίας. Σημαίνει προσπάθεια να ανάβουμε φωτιές αντίστασης ενάντια στην εργοδοσία, το κράτος και την πολιτική τους. Να δυναμώνει η διεκδίκηση και να αξιοποιούνται όλες οι μορφές πάλης σε αυτή την κατεύθυνση. Σημαίνει ακούραστη δράση για την πολιτική συσπείρωση και συμπόρευση περισσότερων με το ΚΚΕ. Ακόμα και όταν τα αποτελέσματα δεν είναι άμεσα και ορατά διά γυμνού οφθαλμού. Αλλά και ετοιμότητα ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική, για απότομες καμπές γιατί “όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος”, για όξυνση της ταξικής πάλης, για άνοδο της λαϊκής κινητοποίησης, για εξεγέρσεις και συγκρούσεις με το κεφάλαιο, το κράτος και τις κυβερνήσεις του.

Στο πρόσωπο του Μπελογιάννη αναδείχθηκαν οι πολύπλευρες αρετές του επαναστάτη. Του νεολαίου κομμουνιστή μέλους της ΟΚΝΕ, του μαχητή της Αντίστασης και του ΔΣΕ, του πολιτικού επίτροπου, του διαφωτιστή, του οργανωτή, του κομμουνιστή διανοούμενου.

Οι κομμουνιστές και κομμουνίστριες που δρουν σήμερα σε άλλες συνθήκες εμπνέονται από παραδείγματα σαν αυτό του Μπελογιάννη. Παραδείγματα αγωνιστών που δίδαξαν με πράξεις τι σημαίνει αφοσίωση στον αγώνα, έδειξαν πώς γίνεσαι πρωτοπόρος στην πράξη.

Που βρήκαν τον τρόπο να συνδυάζουν την ένοπλη πάλη στο πεδίο της μάχης με το διάβασμα και τη μελέτη. Συνδύασαν τη ζωή στο κελί με το γράψιμο, την επεξεργασία ακόμα και σύνθετων ζητημάτων.

Τέτοια πρότυπα, που έχει να προσφέρει πολλά η ηρωική ιστορία του Κόμματός μας, βρίσκονται στον αντίποδα των σάπιων προτύπων που πλάσαρε και τότε και σήμερα το σύστημα.

Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,

73 χρόνια μετά, το χαμόγελο του “ανθρώπου με το γαρύφαλλο” δεν σβήνει…

Το κρατάνε ζεστό αυτοί που ακολούθησαν, εμείς σήμερα και οι χιλιάδες που θα ακολουθήσουν βαδίζοντας στα χνάρια του…

Το κρατάει ζεστό η πάλη του Κόμματος και της ΚΝΕ για την επαναστατική ανατροπή του συστήματος της βαρβαρότητας, για τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό.

Ο κόσμος στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων θα γίνει πραγματικότητα»

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ                  

ΚΟΒ ΣΚΟΠΕΛΟΥ