Σκόπελος, 1955. Ένα χαρακτηριστικό στιγμιότυπο από την παραλία, κάτω από το σημείο όπου σήμερα βρίσκεται το εστιατόριο Ακταίον. Τρεις άντρες σκυμμένοι με προσήλωση αρματώνουν ένα από τα πρώτα παραγάδια με μισινέζα που εμφανίστηκαν στο νησί.

Η μισινέζα, υλικό άγνωστο μέχρι τότε, έφερε μια νέα πνοή στην παραδοσιακή αλιεία. Ανθεκτική και πιο αποτελεσματική από τα παλιά αρμίδια, υπόσχεται μια καλύτερη ψαριά.

Η παραλία, τότε πολύ διαφορετική από τη σημερινή, με την άμμο της να σμίγει με τη θάλασσα, χωρίς τις σύγχρονες εγκαταστάσεις και την πολυκοσμία. Μόνο η αλμύρα, ο ήλιος και ο ήχος των κυμάτων να σπάνε στην ακτή.

Μια εικόνα που ξυπνά μνήμες από μια Σκόπελο απλή, αυθεντική, όπου η ζωή κυλούσε με αργούς ρυθμούς, με τους ανθρώπους δεμένους με τη θάλασσα και τις παραδόσεις τους. Μια Σκόπελος που, παρά τις αλλαγές που έχουν έρθει με το πέρασμα των χρόνων, διατηρεί ακόμα κάτι από τη γοητεία εκείνης της εποχής.