Την εκδήλωση άνοιξε η κα Εύη Ταλαδιανού, η οποία είπε, μεταξύ άλλων, ότι
«το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, παραμένει ζωντανό και επίκαιρο. Σήμερα οι γυναίκες του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, της ΟΓΕ κρατάμε γερά τη σκυτάλη του αγώνα τραβώντας μπροστά. Σπάμε τις αλυσίδες του φόβου και διεκδικούμε συλλογικά τα δικαιώματά μας στην εργασία, στη μητρότητα, στον ελεύθερο χρόνο Σήμερα στον 21ο αιώνα η επιστημονική πρόοδος και η ψηφιακή τεχνολογία μπορούν να εξασφαλίσουν σε όλες μας σταθερή δουλειά µε σταθερό ωράριο και λιγότερες ώρες εργασίες, µε Συλλογικές Συβάσεις, µε αξιοπρεπείς μισθούς που θα καλύπτουν τις ανάγκες µας, µε κατοχυρωμένη Κυριακάτικη αργία, µε μέτρα υγείας και ασφάλειας, ουσιαστικής προστασίας της μητρότητας και του γυναικείου οργανισμού στο χώρο εργασίας.
Δεν παζαρεύουμε το δικαίωμα της νέας και του νέου στις δημόσιες και δωρεάν σπουδές, για πτυχία µε αξία και όχι µε βάση την τσέπη των γονιών τους. Υψώνουμε τη φωνή µας μαζί µε το φοιτητικό και μαθητικό κίνημα ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, στην ευρωπαϊκή κανονικότητα της εμπορευματοποίησης της μόρφωσης των παιδιών µας.»
Η αντιπρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Σκοπέλου στην ομιλία της δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει το Δ.Σ. του Πολιτιστικού Συλλόγου Σκοπέλου για την παραχώρηση της αίθουσας για την εκδήλωση.
Για την Παλαιστίνη και την ταινία «3000 νύχτες»
Στην εκδήλωση του Συλλόγου Γυναικών παραβρέθηκε και η Γραμματέας του Δημοκρατικού Συλλόγου Γυναικών κα Δέσποινα Ευαγγελινού, η οποία εξιστόρισε τι συμβαίνει στην Παλαιστίνη από το 1948 μέχρι σήμερα, τόνισε την πολύ επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας μας, και τη στοίχιση της κυβέρνησης της ΝΔ και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων στην Ελλάδα στα σχέδια ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – Ισραήλ, ενώ προλόγισε την ενδιαφέρουσα ταινία «3000 νύχτες», την οποία είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν οι παρευρισκόμενες.
Η ομιλία της Δέσποινας Ευαγγελινού
Συναγωνίστριες και συναγωνιστές Φίλες και φίλοι
Εδώ και 75 χρόνια –από το 1948, τότε δηλαδή που δημιουργήθηκε και το κράτος του Ισραήλ- υπάρχει απόφαση του ΟΗΕ για δημιουργία ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους και αυτή δεν εφαρμόζεται. Αυτό, όχι μόνο δεν εφαρμόζεται, αλλά το Ισραήλ κυριολεκτικά εδώ και δεκαετίες εξολοθρεύει τον Παλαιστινιακό λαό. Το εγκληματικό κράτος του Ισραήλ και όχι ο λαός του, αντιμετωπίζει τους Παλαιστίνιους με τη γραμμή της «συλλογικής εξόντωσης», σαν κατώτερους ανθρώπους. H Γάζα, εδώ και 16 χρόνια, είναι η μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου. Περίπου 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι είναι απολύτως αποκλεισμένοι. Αν θα φάνε, πόσες ώρες θα έχουν νερό να πιουν, αν θα έχουν σπίτι καθορίζεται από τo Ισραήλ. Η Γάζα, ειδικά από το 2007 και μετά, έχει κατακρεουργηθεί!
Πάνω από 6 εκατ. Παλαιστίνιοι έχουν γίνει πρόσφυγες. Στις φυλακές του Ισραήλ βρίσκονται 5.000 πολιτικοί κρατούμενοι (ανάμεσά τους γυναίκες και παιδιά). Βρίσκονται ακόμα 1.200 «διοικητικοί κρατούμενοι», δηλαδή φυλακισμένοι χωρίς δίκη. Στα παλαιστινιακά εδάφη η ζωή είναι αφόρητη με «ζώνες ασφαλείας» και εκατοντάδες φυλάκια (check points).Στη Δυτική Όχθη οι Ισραηλινοί έποικοι έχουν 7πλασιαστεί από το 1993 μέχρι σήμερα. από 115.000 έφτασαν τις 750.000.Οι έποικοι, όσοι δεν μένουν στα σπίτια που τους χτίζει το Ισραήλ, αρπάζουν τα σπίτια των Παλαιστινίων. Τους κλέβουν τα ελαιόδεντρα, είναι οπλισμένοι και πολύ συχνά τους σκοτώνουν.
Αυτά μεχρι τις 7 /10….. ΣΗΜΕΡΑ με τη στήριξη ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ στο «δικαίωμα αυτοάμυνας» του κατοχικού κράτους – δολοφόνου, το Ισραήλ συνεχίζει και κλιμακώνει το αιματοκύλισμα των Παλαιστινίων, με τους δολοφονικούς βομβαρδισμούς να πολλαπλασιάζουν τα θύματα μεταξύ αμάχων,30.000νεκρούς, 72.000 τραυματίες με τον αριθμό κάθε μέρα να αυξάνεται, να μετατρέπουν ολόκληρες συνοικίες σε λόφους ερειπίων και να καταστρέφουν τις ήδη ανεπαρκείς και καταπονημένες ζωτικές υποδομές. Όλοι οι δρόμοι στη Ν. Γάζα ,οι δημόσιοι χώροι κάθε σπιθαμή γης να είναι γεμάτοι από κόσμο, σκηνές, παραπήγματα. Επικρατεί το αδιαχώρητο σε τέτοια βαθμό που δεν μπορούν να περάσουν ούτε τα ασθενοφόρα. Η κατάσταση στους δρόμους είναι αποπνικτική καθώς δεν υπάρχει καμία απολύτως υποδομή δικτύου ύδρευσης ή αποχέτευσης. Παράλληλα με τους δολοφονικούς βομβαρδισμούς σε πόλεις και προσφυγικούς καταυλισμούς, συνεχίζεται η συστηματική στοχοποίηση των δομών Υγείας και των υγειονομικών από τον ισραηλινό κατοχικό στρατό. Υπάρχει επίσης συνεχής αποκλεισμός των κομβόι βοήθειας εμποδίζοντας τα καύσιμα ,τα φαρμακα να φτάσουν σε όσους βρίσκονται μέσα στο νοσοκομείο. Με αποτέλεσμα πολλοί τραυματίες (όσοι καταφέρνουν να φτάσουν στο νοσοκομείο) να χειρουργούνται χωρίς αναισθητικό ή ισχυρά παυσίπονα.
Η ισραηλινή πολεμική μηχανή, με τη συνεχή στήριξη των ΗΠΑ και άλλων συμμάχων, εντείνει τη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού στη Λωρίδα της Γάζας, όχι μόνο με τη δύναμη των όπλων αλλά και με το κλείσιμο της στρόφιγγας για την είσοδο τροφίμων. Οδηγώντας τον Παλαιστινιακό λαό στον λιμό. Ο λιμός έχει εξολοθρεύσει τουλάχιστον 16 παιδιά, ειδικά στη βόρεια Λωρίδα της Γάζας, όπου η κατάσταση είναι εφιαλτική. Πεθαίνουν νεογέννητα σε θερμοκοιτίδες γιατί ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΟΦΗ (το νερό που αναλογεί καθημερινά σε κάθε άνθρωπο είναι 1,5 λίτρο, με αυτό θα πρέπει να πλυθεί, να μαγειρέψει, να πιει). Αυτή είναι σήμερα η κατάσταση στην Παλαιστίνη…..συντελείται ένα φρικτό έγκλημα μια γενοκτονία!!!! Όσον αφορά την υποκρισία των ΗΠΑ επειδή αυτές τις μέρες πολλά ακούμε στα ΜΜΕ για την «φιλεύσπλαχνη στάση της» Οι ΗΠΑ πριν λίγες μέρες εμπόδισε για ακόμη μια φορά το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να απαιτήσει άμεση κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, ασκώντας βέτο στο σχέδιο ψηφίσματος που κατέθεσε η Αλγερία, (λίγο καιρό νωρίτερα η Νότια Αφρική) αποδεικνύοντας και με αυτό τον τρόπο ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν στηρίζει αμέριστα την δολοφονία του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος – δολοφόνο του Ισραήλ
Πολύ Επικίνδυνη όμως είναι και η εμπλοκή της χώρας μας, η στοίχιση της κυβέρνησης της ΝΔ και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων στην Ελλάδα στα σχέδια ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – Ισραήλ. Αποκαλύπτουμε το βρώμικο ρόλο των ελληνικών κυβερνήσεων που ρίχνουν νερό στο μύλο της ισραηλινής κατοχής στην Παλαιστίνη, αναβαθμίζοντας πολύπλευρα τη συνεργασία με το ισραηλινό κράτος – δολοφόνο, ενώ αρνούνται να υλοποιήσουν την ομόφωνη απόφαση της Ελληνικής Βουλής του 2015 για αναγνώριση ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους. Η προπαγάνδα τους δεν θα περάσει στον ελληνικό λαό που διαδηλώνει μαζικά σε όλη την Ελλάδα (όλο αυτό το διάστημα) για να σταματήσει το έγκλημα και η συμμετοχή της χώρας μας στη σφαγή. Η προπαγάνδα τους δεν θα περάσει ούτε στους λαούς όλου του κόσμου που βγαίνουν στους δρόμους για να σταθούν στο πλευρό του λαού της Παλαιστίνης ακόμα και στις χώρες της «δημοκρατικής Δύσης» που απαγόρευσαν τις διαδηλώσεις αλληλεγγύης στους Παλαιστίνιους.
Συνεχίζουμε ανυποχώρητα στο πλευρό του λαού και των γυναικών της Παλαιστίνης και στον αγώνα μέχρι να τερματιστεί η Ισραηλινή κατοχή και οι εποικισμοί, μέχρι να επιστρέψουν οι πρόσφυγες στα σπίτια τους, μέχρι να ελευθερωθούν οι πολιτικοί κρατούμενοι από τις Ισραηλινές φυλακές, μέχρι τη νίκη για Παλαιστίνη ανεξάρτητη στα όρια του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ και το λαό κυρίαρχο στον τόπο του.
Η ταινία «3000 νύχτες»
Η ταινία που θα παρακολουθήσουμε είναι της Παλαιστίνιας σκηνοθέτριας Mai Masri με τίτλο «3000 νύχτες», η οποία αφηγείται την ιστορία μιας παλαιστίνιας που βρίσκεται φυλακισμένη στις ισραηλινές φυλακές, καταδικασμένη για συμμετοχή σε «τρομοκρατικές» ενέργειες, επειδή μετέφερε με το αυτοκίνητό της ένα τραυματισμένο αγόρι και συλλαμβάνεται από τους Ισραηλινούς με την κατηγορία δήθεν υπόθαλψης νεαρού Παλαιστίνιου και οδηγείται βίαια και με συνοπτικές διαδικασίες σε ισραηλινή φυλακή.
Η αποκάλυψη της εγκυμοσύνης της δεν πτοεί στο ελάχιστο τους διώκτες της. Η Λαγιάλ θα υποχρεωθεί να γεννήσει στη φυλακή, όπου και θα ζήσει πλάι στο γιο της, τον Νουρ 24 μήνες, όταν και θα της πάρουν βίαια το παιδί της οι Ισραηλινοί. Η Λαγιάλ θα συνεχίσει να αντιστέκεται πίσω από τα σίδερα της φυλακής μαζί με τις συγκρατούμενες συμπατριώτισσές της. «Η εμπειρία της φυλακής κρούει μια δυνατή χορδή στην ψυχή των παλαιστίνιων –αναφέρει η ίδια η σκηνοθέτιδα– καθώς συνιστά μια εξαιρετικά ευρεία συλλογική εμπειρία. Πάνω από 800.000 άντρες γυναίκες και παιδιά έχουν φυλακιστεί από το 1967. Από τη δεκαετία του 70 πάμπολλες γυναίκες έφεραν στον κόσμο τα παιδιά τους φορώντας χειροπέδες ή αλυσοδεμένες στα κρεβάτια τους. Γνώρισα κάποια απ’αυτά τα παιδιά. Η γέννησή τους συνιστά ισχυρή μαρτυρία ελπίδας…»
24 διεθνείς βραβεύσεις γι’ αυτήν την αξιοθαύμαστη από κάθε άποψη κινηματογραφική κατάθεση, φάρο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του συλλογικού είναι.
Καλή θέαση»
