Οικογένεια Μπουνταλά | Σόι πάει το βασίλειο …στην Μικροναυπηγική!

Ένα στάδιο πριν την εγγραφή της στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ελλάδας βρίσκεται η παραδοσιακή μικροναυπηγική της Οικογένειας Μπουνταλά.

Στη μόνιμη έκθεση μικροναυπηγικής της Οικογένειας Μπουνταλά βρεθήκαμε πριν λίγες ημέρες, στην ίδια αίθουσα την οποία είχαμε επισκεφθεί για πρώτη φορά πριν 23 χρόνια για ρεπορτάζ και φωτογράφιση του πρωτοπόρου στο είδος Τριαντάφυλλου Μπουνταλά και των άξιων βοηθών του Γιάννη και Νίνας.

Οικογένεια Μπουνταλά | Σόι πάει το βασίλειο …στην Μικροναυπηγική! — **Τριανταφυλλιά – Ρηγίνα Μπουνταλά, αρχαιολόγος με έφεση στη ζωγραφική, το σχέδιο και την μικροναυπηγική**

Από τότε πέρασαν δυο δεκαετίες ο Τριαντάφυλλος έφυγε από τη ζωή το 2012 και πριν ένα χρόνο αναπάντεχα η Ουρανία (Νίνα) Μπουνταλά, αλλά η παράδοση συνεχίστηκε με την ίδια αφοσίωση και μεράκι από τον Γιάννη Μπουνταλά, ο οποίος φύλαξε ως πνευματική παρακαταθήκη τις οδηγίες και συμβουλές του πατέρα του Τριαντάφυλλου.

Όμως η συνέχεια της σκοπελίτικης μικροναυπηγικής χρειαζόταν νέο αίμα, «άλλη γενιά» και αυτή δεν είναι άλλη από την αρχαιολόγο, συνεχιστή της οικογενειακής παράδοσης στη μικροναυπηγική Τριανταφυλλιά – Ρηγίνα Μπουνταλά, η οποία συμμετέχει ενεργά πλέον στην κατασκευή των περίφημων σκαριών υπό κλίμακα.

Η επίσκεψη στην μόνιμη έκθεση είναι μία ευχάριστη έκπληξη, ένα ξάφνιασμα ενθουσιασμού ακόμα και για εμάς που έχουμε βρεθεί στο εργαστήρι των Μπουνταλάδων πάρα πολλές φορές.

Όταν πρωτοπεράσεις την πόρτα, το τετράμετρο(!) θρυλικό Victory, το οποίο δεσπόζει στο κέντρο της αίθουσας σου ακινητοποιεί το βλέμμα και στέκεσαι κάποια λεπτά ακίνητος να το θαυμάσεις, αδικώντας, άθελά σου, τα υπόλοιπα θαυμάσια αντίγραφα, όπως το Cutty Sark και το Bounty και πολλές δεκάδες μινιατούρες παραδοσιακών, ιστορικών, κλασικών πλοίων, φτιαγμένα με όλους τους κανόνες της μικροναυπηγικής και έχοντας τη «σφραγίδα» από τα χέρια και τα εργαλεία και το πνεύμα του Τριαντάφυλλου Μπουνταλά.

Σιγά σιγά και με τις οδηγίες του Γιάννη και της κόρης του Τριανταφυλλιάς – Ρηγίνας Μπουνταλά αρχίζεις να παρατηρείς, να θαυμάζεις και την πιο μικρή λεπτομέρεια από τα ξάρτια μέχρι και το εσωτερικό των μοντέλων, όλα φτιαγμένα και τοποθετημένα με το χέρι, έτοιμα να αρμενίσουν!

Αξιοπρόσεκτη είναι και η παρουσίαση των εργαλείων του Τριαντάφυλλου, τόσο όταν εργαζόταν ως καραβομαραγκός, όσο και μετά, όταν αποφάσισε να ανοίξει το εργαστήριο, το οποίο λειτουργεί από τη δεκαετία του ’70, όταν έπαψαν να λειτουργούν, λόγω της επερχόμενης τουριστικής ανάπτυξης του νησιού, οι ταρσανάδες της Σκοπέλου και της γειτονικής Αλοννήσου. Τότε ο Τριαντάφυλλος Μπουνταλάς συνέλαβε την ιδέα της δημιουργίας μοντέλων πλοίων, τα οποία κατασκευάζονται με τη χρήση κλίμακας, όπως ακριβώς τα αντίστοιχα μεγάλα.

Σε αυτά τα 50 χρόνια λειτουργίας του εργαστηρίου έχουν τελειώσει και παραδοθεί πολλές δεκάδες μινιατούρες παραδοσιακών, ιστορικών, κλασικών πλοίων, τα οποία σήμερα φιγουράρουν σε ιδιωτικές συλλογές, μουσεία, ναυτιλιακές εταιρίες, ξενοδοχεία, πολιτικά γραφεία κ.ά.

Μιλώντας για τον Τριαντάφυλλο Μπουνταλά, ο συνεχιστής της τέχνης καραβομαραγκός Γιάννης Μπουνταλάς και η Τριανταφυλλιά – Ρηγίνα Μπουνταλά είπαν στο sporadesnews.gr:

«Ο Τριαντάφυλλος Μπουνταλάς γεννήθηκε στη Σκόπελο το 1927 και κατάγεται από οικογένεια καραβομαραγκών, που η τέχνη τους περνά από γενιά σε γενιά.
Ο πατέρας του Τριαντάφυλλου Μπουνταλά, ο παππούς μου ο Γιάννης, δούλεψε από μικρό παιδί με τον πατέρα του στα ναυπηγεία της Κωστάντζα, όπου και έμαθε τη ναυπηγική τέχνη. Στα μετέπειτα χρόνια, δούλεψε στην Αμερική, στην Τάμπα της Φλόριντα, όπου και είχε 2 ναυπηγεία δικά του, τα άφησε όμως και γύρισε στη Σκόπελο.
Εδώ λοιπόν, παντρεύτηκε, έκανε παιδιά και τον γιο του τον Τριαντάφυλλο, τον είχε επίσης από μικρό παιδί μαζί του στους ταρσανάδες (δηλαδή τα ναυπηγεία του νησιού). Έτσι ο πατέρας μου αγάπησε και έμαθε από νωρίς την τέχνη του καραβομαραγκού και ακολουθώντας τη συμβουλή του πατέρα του «να γίνει καλός μάστορας και να μη τον διατάζει κανείς στη δουλειά του» εξελίχθηκε σε έναν πολύ καλό τεχνίτη, ήδη από την εφηβεία του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί, ότι σε ηλικία 14 χρονών, μεγάλωσε σε μήκος μια βάρκα, δουλεύοντας μόνος του.

Ο πατέρας μου κατασκεύαζε μικρογραφίες ιστιοφόρων πλοίων, ελληνικών και ξένων, για περίπου 30 χρόνια, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’90, όπου αναγκάστηκε να σταματήσει λόγω της κατάστασης της υγείας του.

Όλα αυτά τα χρόνια, τόσο εγώ, όσο και η αείμνηστη αδερφή μου η Νίνα, συνεχίσαμε αυτή τη τέχνη και παράδοση αρχικά βοηθώντας τον πατέρα μας στην κατασκευή των μοντέλων και στη συνέχει αποτελέσαμε εμείς τους συνεχιστές της τέχνης αυτής.»