Ο Σύλλογος «Φίλοι Μουσείου Εθνικής Αντίστασης Λάρισας (ΦΜΕΑΛ)», το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης Λάρισας, η Αντιδημαρχία Πολιτισμού Δήμου Λαρισαίων και οι εκδόσεις «24 γράμματα» παρουσιάζουν την Τετάρτη 31 Ιανουαρίου και ώρα 6:00 μ.μ. στο Μουσείο Εθνικής Αντίστασης Λάρισας, το βιβλίο του φιλόλογου και συγγραφέα Δημήτρη Βλαχοπάνου «από ήλιο και στάχτη».
Το βιβλίο «από ήλιο και στάχτη» είναι ένα αντιπολεμικό μυθιστόρημα, με κυρίαρχο σημείο αναφοράς τον μεταπολεμικό κόσμο του ψυχρού πολέμου και τον αντίχτυπο που άφησαν πίσω τους οι σφαγές και τα ολοκαυτώματα στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της τριπλής φασιστικής κατοχής 1941 – 1944. Βασικό στοιχείο της δράσης των κεντρικών ηρώων είναι το αίσθημα της ατομικής ευθύνης και της ανθρώπινης αλληλεγγύης τόσο σε καιρό ειρήνης όσο και, ακόμη περισσότερο, σε καιρό πολέμου.
Για το βιβλίο θα μιλήσει ο Γιάννης Ντάλλας, συγγραφέας, ερευνητής της τοπικής ιστορίας και σύμβουλος στη Μαρτυρική Κοινότητα Σαρανταπόρου. Οι φιλόλογοι Ζωή Δεληζώνα, Αντιπρόεδρος του Συλλόγου ΦΜΕΑΛ και Διευθύντρια του 5ου Γυμνασίου Λάρισας, και Αποστολία Καρρά, Γραμματέας του Συλλόγου ΦΜΕΑΛ και Υποδιευθύντρια του 5ου Γυμνασίου Λάρισας, θα συζητήσουν με τον συγγραφέα. Η Όλγα Δάρτζαλη, καθηγήτρια Γαλλικής Γλώσσας του 5ου Γυμνασίου Λάρισας, θα αποδώσει κείμενα του βιβλίου. Θα προηγηθεί προβολή ολιγόλεπτου video με θέμα το ολοκαύτωμα του Κομμένου (16 Αυγούστου 1943).
Μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα (ΕΣΔΟΓΕ), ο Δημήτρης Βλαχοπάνος συμμετέχει ενεργά στον αγώνα διάσωσης της ιστορικής μνήμης των ολοκαυτωμάτων και διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών. Ως εκ τούτου, οι παρουσιάσεις των βιβλίων του στηρίζονται από το (ΕΣΔΟΓΕ).
80 χρόνια μετά την ασύλληπτη καταρράκωση του ανθρώπινου πνεύματος στους μαρτυρικούς τόπους, όπου η αλόγιστη οργανωμένη βία της γερμανικής Βέρμαχτ ξεπέρασε κάθε όριο και αμαύρωσε τις σελίδες της ιστορίας με τα κτηνώδη εγκλήματα πολέμου, το λουτρό αίματος συνεχίζεται κάτω από νέες και διαφορετικές συνθήκες. Τα εγκλήματα κατά των αμάχων και των παιδιών εξακολουθούν να είναι τρομακτικά και να πλημμυρίζουν με πολλή θλίψη τις μέρες μας.
Τα ολοκαυτώματα της Ελλάδας και συνολικότερα οι αιματοβαμμένοι τόποι αποτελούν μια διαρκή και ασίγαστη υπόμνηση σε όσους έχουν ανοιχτά τα μάτια της ψυχής τους και νοιάζονται αληθινά για τον άνθρωπο και την αξιοπρέπειά του. Οι ανυπεράσπιστοι νεκροί της πολεμικής βαρβαρότητας ψιθυρίζουν μέσα μας πως η ανάγκη για έναν δίκαιο κόσμο δε συνιστά ένα συλλογικό μόνο αλλά και ένα ατομικό καθήκον. Η δολοφονία παιδιών καταγράφεται ως μια ανείπωτη τραγωδία. Και η σωτηρία παιδιών ως ένα ανυπέρβλητο μεγαλείο.
Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου «από ήλιο και στάχτη» διαβάζουμε:
Υπήρξαν -και υπάρχουν- υπέροχοι άνθρωποι, που βάζουν το χέρι τους στη φωτιά για να σώσουν απ’ τις φλόγες της τη ζωή. Και υπήρξαν -και υπάρχουν ελεεινά τέρατα. Που ανάβουν με το χέρι τους τη φωτιά για να λιώσουν μες στις φλόγες της τη ζωή.
Ο συγγραφέας περιφέρεται, απ’ τη μια, στα τοπία της βαθιάς κι ασυννέφιαστης φυσικής ανθρωπιάς, εκεί που οι άνθρωποι έχουν μάθει να δίνουν χωρίς να περιμένουν ανταμοιβή και αναγνώριση. Και περιπλανιέται, απ’ την άλλη, στους φλεγόμενους τόπους, εκεί που η ναζιστική κτηνωδία γκρεμίζει και δολοφονεί χωρίς να λογαριάζει όρια και κανόνες.
Η διαδρομή απ’ την άγνοια στη γνώση κι απ’ την πλάνη στην αλήθεια είναι μια δοκιμασία σκληρή. Μα είναι απόλυτη ανάγκη να τη διανύσει απ’ την αρχή ως το τέλος με τα μάτια της ψυχής του ανοιχτά εκείνος που θέλει να μάθει ποιος είναι και να βγει νικητής μες απ’ τα κάθε λογής οδοφράγματα που ορθώνονται μπρος του. Κι όταν πλησιάσει και νιώσει τον πόνο του άλλου, τον πόνο του ανίσχυρου και ανυπεράσπιστου, είναι βέβαιο πως θ’ ανοίξει όλα τα παράθυρα της ψυχής του για να λάμψει μέσα της η αλήθεια.
Και θα κρατά κι ένα φως πάντα ανοιχτό για να φωτίζει μ’ αυτό το δρόμο προς την Ελπίδα και την Ανθρωπιά.
