167 χρόνια περάσανε που οι υφάντρες και οι ράφτρες το 1857, τράβηξαν μπροστά, σήκωσαν το ανάστημα τους στην εργοδοσία και το κράτος, διεκδικώντας ίσο μισθό για την ίση δουλειά τους με τους άντρες συντρόφους τους, λιγότερες ώρες στο εξαντλητικό τους ωράριο, καλύτερες συνθήκες εργασίας μέσα στις άθλιες φάμπρικες όπου χόντραιναν την κοιλιά και το πορτοφόλι του εργοδότη με τον ιδρώτα και το αίμα τους. Και ο αγώνας αυτός αποτέλεσε τη μεγαλύτερη παρακαταθήκη του γυναικείου εργατικού κινήματος.
Το 1910 η αγωνίστρια του εργατικού κινήματος Κλάρα Τσέτκιν πρότεινε στη Συνδιάσκεψη σοσιαλιστριών γυναικών στην Κοπεγχάγη να τιμηθούν οι ιστορικές διαδηλώσεις των Αμερικανίδων εργατριών και να αφιερωθεί η 8η Μάρτη στις εργαζόμενες γυναίκες όλου του κόσμου και στον αγώνα του. Τράβηξαν μπροστά οι γυναίκες σ’ όλο τον κόσμο που αγωνίστηκαν ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση, όπως οι εργαζόμενες γυναίκες στην Πετρούπολη το Μάρτη του 1917.Αλλά και στην Ελλάδα τράβηξαν μπροστά οι εργάτριες του Ρετσίνα το 1892 που έκαναν την πρώτη γυναικεία απεργία όταν μειώθηκε το ισχνό μεροκάματό τους, ενώ τ’ αφεντικά αποκτούσαν το πέμπτο εργοστάσιό τους. Αλλά και οι καπνεργάτριες της Καβάλας το 1924, του Αγρινίου το 1926 και της Θεσσαλονίκης το 1936. Μπροστά τράβηξαν οι γυναίκες που έλαβαν μέρος στην Εθνική Αντίσταση και οι μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας που με την πρωτοπόρα δράση τους τίναξαν κυριολεκτικά στον αέρα κάθε προκατάληψη για το ρόλο της γυναίκας. Όλες αυτές οι αγωνίστριες γυναίκες έδωσαν το δικό τους σημαντικό παρόν στην κορυφαία στιγμή του εργατικού λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα. Οι μεγάλοι γυναικείοι εργατικοί αγώνες των προηγούμενων αιώνων φωτίζουν και σήμερα το δρόμο του αγώνα και της συλλογικής δράσης για να διεκδικήσουμε όλα όσα είναι αναγκαία και μπορούν να εξασφαλίσουν την ισοτιμία και τη χειραφέτησή µας.
Σήμερα οι γυναίκες του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, της ΟΓΕ κρατάμε γερά τη σκυτάλη του αγώνα τραβώντας μπροστά. Σπάμε τις αλυσίδες του φόβου και διεκδικούμε συλλογικά τα δικαιώματά μας στην εργασία, στη μητρότητα, στον ελεύθερο χρόνο Σήμερα στον 21ο αιώνα η επιστημονική πρόοδος και η ψηφιακή τεχνολογία μπορούν να εξασφαλίσουν σε όλες μας σταθερή δουλειά µε σταθερό ωράριο και λιγότερες ώρες εργασίες, µε Συλλογικές Συβάσεις, µε αξιοπρεπείς μισθούς που θα καλύπτουν τις ανάγκες µας, µε κατοχυρωμένη Κυριακάτικη αργία, µε μέτρα υγείας και ασφάλειας, ουσιαστικής προστασίας της μητρότητας και του γυναικείου οργανισμού στο χώρο εργασίας.
Αντιπαλεύουμε την πολιτική της ΕΕ που στο όνομα “συμφιλίωσης οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεων” εντείνει την ανισοτιμία εξουθενώνοντας τις εργαζόμενες µε νέες μορφές εκμετάλλευσης στις συνθήκες της “ψηφιακής” οικονομίας, µε αποτέλεσμα να χάνεται κάθε διάκριση μεταξύ εργάσιμου και µη εργάσιμου χρόνου, να αυξάνεται η εντατικοποίηση. Την ίδια στιγµή ρίχνει στις πλάτες των γυναικών και των οικογενειών τους την ευθύνη της φροντίδας των βρεφών, των νηπίων, των ηλικιωμένων, των ΑµΕΑ, υποχρεώνοντας τες να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να ανταποκριθούν στις ανάγκες αυτές, για αυτό και παλεύουμε για σύγχρονες αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν κοινωνικές υποδομές και υπηρεσίες για την Υγεία, την Παιδεία, την Πρόνοια, την Προσχολική Αγωγή για την προστασία των γυναικών, των παιδιών και της οικογένειας από την πολύμορφη βία των εκμεταλλευτών µας.
Αποκαλύπτουμε ότι οι διακηρύξεις της ΕΕ περί “συμμετοχής των γυναικών στα Κέντρα Λήψης Αποφάσεων”, η εκλογή της Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν και 13 γυναικών ως µέλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν μπορούν να την εξωραΐσουν, δεν βελτίωσαν τη ζωή των γυναικών μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου στη χώρα µας, όπως και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό που ενδιαφέρει την ΕΕ και προωθεί την συμμετοχή των γυναικών στα ΔΣ των ομίλων είναι η συμβολή στην αύξηση των κερδών τους και η αποτελεσματικότητά των γυναικών στελεχών στο ξεζούμισμα των εργαζομένων τους. Η ΕΕ καταδικάζει τις αυτοαπασχολούμενες να φυτοζωούν πνιγμένες στα χρέη, ανασφάλιστες, χωρίς προστασία της μητρότητας, εγκλωβισμένες ακόμα και τις Κυριακές για να θησαυρίζουν τα μεγαθήρια. Οι αγρότισσες στην ύπαιθρο να ξεκληρίζονται καθώς βλέπουν τους καρπούς του κόπου τους να πουλιούνται για ένα κομμάτι ψωμί. Γιατί η Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ ευνοεί τους µμεγαλέμπορους, τους μεσάζοντες, τις μεγάλες επιχειρήσεις τροφίμων, τις “πράσινες μπίζνες”.
Δεν δεχόμαστε την πολιτική της ΕΕ που µας αφήνει απροστάτευτες απέναντι στην εργοδοτική βία, τη βία μέσα στην οικογένεια, στις διαπροσωπικές σχέσεις. Την ίδια στιγμή την αντιμετωπίζει ως κόστος για το κράτος και τους ομίλους. Γι’ αυτό οι κακοποιημένες γυναίκες δεν έχουν την αναγκαία στήριξη του κράτους µε δωρεάν δομές και υπηρεσίες στις οποίες θα μπορούν να καταφύγουν για να έχουν βοήθεια οικονομική, νομική, ψυχολογική γι’ αυτές και για τα παιδιά τους.
Δεν συμβιβαζόμαστε µε την εμπορευματοποίηση της Υγείας, ακόμα και της αναπαραγωγικής υγείας, της Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής, για να γιγαντώνονται τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων της Υγείας. Αντιπαλεύουμε µια από τις ακραίες μορφές εμπορευματοποίησης του γυναικείου σώματος και εκμετάλλευσης της γυναίκας, την εμπορική “παρένθετη μητρότητα”. Στήνουμε φραγμό απέναντι στον «ατομικό δικαιωματισμό» που ισοπεδώνει τα κοινωνικά δικαιώματα των γυναικών του μόχθου. Απορρίπτουμε τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των κυβερνήσεων που αποκόπτουν το ατομικό δικαίωμα από το κοινωνικό του περιεχόμενο, από την αντικειμενική κοινωνική πραγματικότητα , από την κοινωνία της εκμετάλλευσης και των κοινωνικών διακρίσεων. Με προμετωπίδα τον «ατομικό δικαιωματισμό» προβάλουν την ατομική επιθυμία του καθενός και της καθεμίας ως υπέρτατη αξία, πάνω από κάθε κοινωνική ανάγκη πάνω από κάθε κοινωνικό δικαίωμα που πρέπει να προστατευτεί. Δεν δεχόμαστε πλούσια ετερόφυλα ή ομόφυλα ζευγάρια να χρησιμοποιούν ευάλωτες φτωχές γυναίκες ως παρένθετες μητέρες, να προχωρούν σε αυτή την ακραία εκμετάλλευση της γυναίκας, του σώματος της, αναπαραγωγικής διαδικασίας για να πραγματοποιήσουν την ατομική τους επιθυμία.
Δεν παζαρεύουμε το δικαίωμα της νέας και του νέου στις δημόσιες και δωρεάν σπουδές, για πτυχία µε αξία και όχι µε βάση την τσέπη των γονιών τους. Υψώνουμε τη φωνή µας μαζί µε το φοιτητικό και μαθητικό κίνημα ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, στην ευρωπαϊκή κανονικότητα της εμπορευματοποίησης της μόρφωσης των παιδιών µας.
Δεν αποδεχόμαστε η ΕΕ σε συνεργασία µε το ΝΑΤΟ να σπέρνει τον πόλεμο σε κάθε γωνιά του πλανήτη, σκορπώντας το θάνατο, τη φτώχεια και την προσφυγιά, για να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί οι ευρωπαϊκοί όμιλοι. Απαιτούμε καμία εμπλοκή της Ελλάδας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Να γυρίσουν πίσω η ελληνική φρεγάτα, οι Ένοπλες Δυνάμεις που βρίσκονται σε Νατοϊκές αποστολές εκτός συνόρων. ∆ε θα δεχτούμε ως μανάδες τα παιδιά µας να θυσιάζονται για τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών µας.
Το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, παραμένει ζωντανό και επίκαιρο Γιατί ατομικά δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τα αδιέξοδα της καθημερινότητας. Γιατί µόνο συλλογικά μπορούμε να παλέψουμε ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση, ενάντια στην αιτία της γυναικείας ανισοτιμίας, που αποκτά σήμερα νέες μορφές.
ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΑ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΙΣΟΤΙΜΙΑ
