Η Ιστορία τελειώνει περίπου στα 1900 όταν «κόπηκε η αλυσίδα παραγωγή – εξαγωγή – ευδαιμονία» η οποία κράτησε 3500 χρόνια, αλλά και με την αισιόδοξη προτροπή «ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν…»
Κυκλοφόρησε απο τις εκδόσεις «Νησίδες» η δεύτερη ποιητική συλλογή του Σπύρου Κοσμά, με το ψευδώνυμο Ίβυκος Κ. και τίτλο «Λαβύρινθος».
Το βιβλίο αναδεικνύει την ιδιαιτερότητα της κατάληψης το 1973 και τη σημασία της εξέγερσης για τη σημερινή δύσκολη κατάσταση που διέρχεται η νεοελληνική κοινωνία.
Βλέπεις τα πουλιά και τα ζώα να πηγαίνουν όπου θέλουν. Δεν έχουν διαβατήρια, οπότε γιατί να έχουν οι άνθρωποι διαβατήρια;
Με έντονα τα στοιχεία της μαύρης κωμωδίας και της αριστοφανικής σάτιρας πάνω σε ζητήματα πολιτικής ορθότητας, αλλά και, ταυτόχρονα, βαδίζοντας στα χνάρια που χάραξε το μοντέρνο υπαρξιακό δράμα, όπως αυτό σκιαγραφήθηκε απ’ τη σκέψη του Ντοστογιέφσκι, του Κάφκα και του Καμύ, το συγκεκριμένο βιβλίο είναι γι’ αυτούς και γι’ αυτές που αρέσκονται να πλάθουν εικόνες διαβάζοντας.
Ο μινιμαλιστικός και αλληγορικός στίχος έχει στόχο να μπάσει τον αναγνώστη στον κόσμο των σκέψεων της φαντασίας και της ονειροπόλησης.
Με κίνητρο την ποιητική του ανάγκη και την αγάπη του για το νησί και τους ανθρώπους του ο Σπύρος Κοσμάς παραθέτει σε έμμετρο λόγο όσα αποθησαύρισε από τον κόσμο αυτόν.
Η Ιστορία τελειώνει περίπου στα 1900 όταν «κόπηκε η αλυσίδα παραγωγή – εξαγωγή – ευδαιμονία» η οποία κράτησε 3500 χρόνια, αλλά και με την αισιόδοξη προτροπή «ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν…»
Κυκλοφόρησε απο τις εκδόσεις «Νησίδες» η δεύτερη ποιητική συλλογή του Σπύρου Κοσμά, με το ψευδώνυμο Ίβυκος Κ. και τίτλο «Λαβύρινθος».
Το βιβλίο αναδεικνύει την ιδιαιτερότητα της κατάληψης το 1973 και τη σημασία της εξέγερσης για τη σημερινή δύσκολη κατάσταση που διέρχεται η νεοελληνική κοινωνία.
Βλέπεις τα πουλιά και τα ζώα να πηγαίνουν όπου θέλουν. Δεν έχουν διαβατήρια, οπότε γιατί να έχουν οι άνθρωποι διαβατήρια;
Με έντονα τα στοιχεία της μαύρης κωμωδίας και της αριστοφανικής σάτιρας πάνω σε ζητήματα πολιτικής ορθότητας, αλλά και, ταυτόχρονα, βαδίζοντας στα χνάρια που χάραξε το μοντέρνο υπαρξιακό δράμα, όπως αυτό σκιαγραφήθηκε απ’ τη σκέψη του Ντοστογιέφσκι, του Κάφκα και του Καμύ, το συγκεκριμένο βιβλίο είναι γι’ αυτούς και γι’ αυτές που αρέσκονται να πλάθουν εικόνες διαβάζοντας.
Ο μινιμαλιστικός και αλληγορικός στίχος έχει στόχο να μπάσει τον αναγνώστη στον κόσμο των σκέψεων της φαντασίας και της ονειροπόλησης.
Με κίνητρο την ποιητική του ανάγκη και την αγάπη του για το νησί και τους ανθρώπους του ο Σπύρος Κοσμάς παραθέτει σε έμμετρο λόγο όσα αποθησαύρισε από τον κόσμο αυτόν.
