Γιάννης Τσακάλης (προπονητής βόλεϊ): Aυτή η ομάδα δεν είναι κανονική ομάδα, είναι οικογένεια!

Από το 2011 που ξεκινούσα να δημιουργήσω μια ομάδα, πότε δε φανταζόμουν πως θα ζήσω αυτά τα συναισθήματα. Συναισθήματα που δεν αγοράζονται με όλα τα χρήματα του κόσμου! Ζητώ συγνώμη που μπορεί να κουράσω λίγο, αλλά θα ήθελα να σας παρουσιάσω την φετινή μου αθλητική οικογένεια και λέω φετινή, γιατί για να φτάσουμε σε αυτό το αποτέλεσμα αυτά τα 12 χρόνια σε αυτή την ομάδα έχουν αγωνιστεί πάνω από 60-70 κορίτσια, που πάνω τους στηρίχτηκε όλο αυτό το «ταξίδι».

Μαρία Φλώρους (πασαδορος): από την πρώτη μέρα εκεί, στα δύσκολα χρόνια, που όταν περνάμε σετ πανηγύριζαμε σαν να πήραμε πρωτάθλημα. Στα χρόνια που η πρώτη νίκη ήρθε 2.5 χρόνια μετά την συμμετοχή μας στο πρωτάθλημα. Πάντα εκεί αθλήτρια, χορηγός, αρχηγός! Με λίγο υπομονή ίσως βρεθει και συμπαίκτρια με την κόρη της! Τα δάκρυα χαρά της και συγκίνησης στο τέλος φωτογράφισαν τα πάντα!!!

Ράνια Κοχύλη (λίμπερο): Τι να πω; Από την πρώτη δημοτικού μαζί μου η κόρη που δεν έχω. Από την 6η δημοτικού στο γυναικείο και φέτος στην τρίτη λυκείου, που με το καλο θα ανοίξει τα φτερά της για σπουδές, αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της ομάδας και απόδειξη πως καλό είναι το ύψος στο βόλεϊ, αλλά η ψυχή μπορεί να σε κάνει 2 μέτρα!

Ηλιάνα Καρυοφύλλη (ακραία): Επίσης μια «ζωη» μαζί από μικρό κορίτσι. Το «αντράκι» της ομάδας όλα αυτά τα χρόνια με άγνοια κίνδυνου να παίζει με πάθος και ένταση! Ακόμη και τα 2 τελευταία χρόνια, που με κάποιους τραυματισμόυς έχει ταλαιπωρηθεί, όταν χρειαστεί είναι εκει!

Νίκη Κοσμά (ακραία): Άλλο ένα παιδί των ακαδημιών, που έφτασε να ψηφίστει mvp στο τουρνουά ανόδου. ‘Ενα παιδί με πολύ ταλέντο, αλλά και πολλή δουλειά, που όταν κάθε φορά τόσα χρόνια φωνάζω «τέλος μαζέψτε μπάλες…» απαντά «coach λίγο ακόμα;» Υγεία να έχει και όλα μπροστά της……
Χρύσα Κομανάκου (διαγώνιος): 9 χρόνια πάντα εκεί πιστή, σοβαρή, υπόδειγμα ανθρώπου και αθλήτριας. Τόσα χρόνια, όσες φορές και αν τις έχω φωνάξει (γίνεται και αυτό) πάντα θα πει οκ και θα προσπαθήσει για το καλύτερο, χωρίς δεύτερη σκέψη. Είναι συμπαίκτρια με την αδερφή της και ακολουθούν και οι άλλες δύο!

Αγγελική Παπαλεξοπούλου (ακραία-λίμπερο): παιδί των ακαδημιών. Η χαρά της ζωής, το γελαστό παιδι της ομάδας για τις άλλες, η αδυναμία του προπονητή. Με εκπληκτικο σέρβις, που όλα αυτά τα χρόνια εκτελεί ακόμη και αν μπει στο 24-24 με τεράστια επιτυχία. Τρίτη λυκείου φέτος η ζωή μπροστά της, μόνο τα καλύτερα εύχομαι.

Εύη Παλαιόλογου (κεντρικός): την κλέψαμε εδώ και τρία χρόνια από το μπάσκετ, που αγαπούσε να παίζει αλλά άξιζε. Φοβερή εξέλιξη για ένα παιδί που μέσα σε 2 σεζόν έγινε βασικό γρανάζι της ομάδας. Επίσης με την Εύη στην αποστολή τα δύσκολα θαλασσινά ταξίδια μας γίνονται ευχάριστα, χιούμορ, γέλιο, απλά καλό παιδί!

Ουρανία Τριαντάφυλλου (κεντρικός): Για μένα από τα λίγα λάθη εκτιμήσης που έχω κάνει. Πάντα έβλεπα τα προσόντατης, αλλά έλεγα «μπα δε θα παίξει…» Μια κρυώνε, μια ζεστενόταν. Γιοκ προπόνηση. Τα τελευταία 2 χρόνια, όλα αλλάξανε πρώτη στη προπόνηση, τεράστια πρόοδο και εξέλιξη, ένα παιδί που μπορεί να παίξει πολύ καλό πραγματικά βόλεϊ! Τώρα ξεκινά…

Αρετή Λεμονή (κεντρικος): Η παίκτρια που θα ήθελε ο κάθε προπονητής. Τυπική σε κάθε προπόνηση, χωρίς ποτέ να μην ενημέρωσει σε περίπτωση που απουσιάσει. Υπομονετικός ανθρώπος, που δεν κοίταξε πότε πόσο θα αγωνιστεί, αλλά το καλό της ομάδας. Έχει κερδίσει όλα αυτά τα χρόνια τον απόλυτο σεβασμό μου και την ευχαριστώ!

Ιωάννα Πατσή (λίμπερο): Το μικρό μας, η πριγκίπισσα μας! Της αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε αυτή και την οικογένειά της καθώς δεν μένει Σκόπελο και κάθε βράδυ 11 επιστρέφει στο Ελιος μετά από κάθε προπόνηση. όλο το μέλλον μπροστά της.

Σοφία Πατσή (ακραία): παιδί των ακαδημιών μας και η άτυχη της χρόνιας και ο λόγος που χάσαμε όλοι για λίγο το χαμόγελο μας. Σοβαρός τραυματισμός στο γόνατο και εγχείρηση. Είμαστε δίπλα της όλοι και την περιμένουμε πίσω γερή και δυνατή, γιατί τα δύσκολα είναι για τους δυνατούς και το Σοφακι μου δε μασάει!!!

Κάθε οικογένεια πολλές φορές κάνει και νύφες

έτσι και εμείς φέτος φέραμε κοντά μας τρεις αθλήτριες με εμπειρία, να στηρίξουν τα κορίτσια μας και πραγματικά δεν το μετάνιωσαμε καθόλου!

Ειρήνη Παπαστεφάνου (διαγώνιος): Η αξία της δεδομένη, απλά να δεις που έχει αγωνιστεί όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό όμως που αξίζει περισσότερο είναι η συμπεριφορά της απέναντι στις νεαρές συμπαίκτριες της, η καθοδήγηση και η στήριξη σε αυτές. Ειρηνη πραγματικά σε ευχαριστώ!

Σιμόνα Ιοφτσέφ (πασαδόρος): Αθλήτρια στο βόλεϊ και στο Μπιτς βολέι χρόνια, ήρθε και έδωσε σιγουριά στην νευραλγικη θέση της πασάς. φαίνεται λίγο σνομπ αλλά αν τη γνωρίσεις καταλαβαίνεις τι τρελοκομείο είναι… με την καλή πάντα έννοια! Την ευχαριστώ ιδιαίτερα γιατί στο final four έδωσε το παρών με σοβαρό τραυματισμό και αγνοώντας τους γιατρούς που της λέγανε να μην αγωνιστεί!

Γιώτα Λελετζή (ακραία-λίμπερο): το άλλο μισό της Σιμονας αυτές πάνε σχεδόν πακέτο. Απίστευτη αθλήτρια, με υποδοχή και άμυνα σεμινάριο για όλα τις νέες αθλήτριες μας. Γελαστός ανθρώπος που τράβηξε όλο το ζόρι από το φετινό άγχος μου, καθώς αυτή ζαλίζα για τα διαδικαστικά των μετακινήσεων τους. πραγματικά σε ευχαριστώ.

Δεν θέλω να ξεχάσω δύο αθλήτριες που θα ήταν στην οικογένεια μας φέτος αλλά λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων δεν ήταν δυνατό. την Μάχη Σαββα, χρόνια αθλήτρια της ομάδας μας και με ένα πολύ σοβαρό τραυματισμό στη διάρκεια της αθλητικής της καριέρας και την Μαργαρίτα Κυριαζή. Κορίτσια είσαστε πάντα δίπλα μας…

Κλείνοντας για τον Μιχάλη, τη Μάγδα, τη Νινέτα, τον άλλο Μιχάλη, τον Γιώργο, τη Νίνα, τους ανθρώπους του τμήματος βόλεϊ και τον πρόεδρο θα τα πω άλλη στιγμή. Απλά σας ευχαριστώ πολύ που πιστέψατε…
Σκόπελο σε ευχαριστούμε!

Γιάννης Τσακάλης (προπονητής βόλεϊ)